Wymagania dla instalacji butli z gazem w laboratorium badawczym

Instalacje dla azotu, tlenu, argonu, helu, metanu i wodoru

Dla pełnej instalacji gazowej:

Wewnętrzne instalacje instalacji gazów wykonać należy z rur stalowych, ze stali chromowo-niklowej odpornej na korozję, z atestem, wg PN-H-74242:1985/Az2:1996, PN-EN 10216-5:2006/AC:2008, PN-EN-ISO 7396:2007, PN-EN 10088-1:2007. Przykładowo rury ze OOH17N14M2 (AISI 316L/1.4404). Materiałem wyjściowym do wykonania instalacji gazowych są przewody rurowe o średnicy 1/4” i 3/8” dla azotu. Odcinki rurek stalowych łączone ze sobą przy pomocy spawania orbitalnego w osłonie argonu lub łączone przy pomocy kolanek, złączek, zacisków typu Swagelog. Łuki na sieciach i instalacjach wykonać promieniem Rmin=5DN lub za pomocą kolan ze stali j.w. Armatura i łączniki instalacyjne ciśnieniowe, ze stali j.w., z połączeniami skręcanymi i zaciskowymi. Sieci instalacji gazowych należy mocować do ścian przy pomocy standardowych uchwytów. Przejścia przez ściany lub przegrody budynku uszczelnić masą Hilti GP 601S. Wykonane sieci gazowe należy poddać próbie szczelności 1,5 x większej od ciśnienia sieciowego w czasie 24 godzin. Sieci oznakować przez naklejenie pasków foliowych z napisem poszczególnych gazów i kierunku przepływu.

Przykładowe węże stosowane do podłączania butli z gazem:

Teflon – niezalecany do gazów niskocząsteczkowych (He, H₂)

Średnica wewnętrzna przewodu, w zależności od ciśnienia (dla przewodu firmy Tubes International)